- جشنواره کن 2019 : BACURAU توسط Kleber Mondonça Filho و Juliano Dornelles -
پس از فیلم های بسیار تحسین شده Les Bruits de Recife و Aquarius ، فیلم جدید Kleber Mendonça Filho در رقابت رسمی انتظار می رفت به عنوان رئیس واقعی صحنه جدید برزیل که با خشونت توسط Jair Bolsonaro مورد حمله قرار گرفته است. "کلبر" با پشتیبانی از طراح تولید خود جولیانو دورنلز در این مراسم ، با یک شی ترکیبی عجیب و غریب بازمی گردد ، که تراکم آن در طولانی مدت مشخص می شود.
پس باکوراو چیست؟ اول از همه ، این نامی است که در برزیل به آخرین اتوبوسی که شما را به خانه می رساند داده شده است ، بنابراین مجبور نیستید شب را با گرگ ها و آدمخواران سپری کنید. باکوراو نیز این دهکده ساختگی و دور افتاده در منطقه ای خشک ، فقیر در بین فقرا است ، صحنه اقدامی که ما را نگران می کند. یکی مثل آن در سنگ قبر ، کنار کوچه مرکزی ، زیر نگاه بومیانی که پشت پرده هایشان پنهان شده اند ، وارد می شود و نگاه از قبل توپچی است. موردی وجود دارد که باید به آن مشکوک شد: در این آینده نه چندان دور ، شرکت ها به چند دندان مسلح تا دندان مسخره این فرصت را می دهند که بروند و کل روستاها را کلاهبرداری کنند.
حمله ها
باکورائو از نقشه دور شدی؟ در دلو ، سونیا براگا رعد و برق برای ادامه زندگی خانه اش مبارزه کرد. در Les Bruits de Recife به نام مناسب ، این یک شهر کامل بود که زمین را با شدت خود لرزاند. در حال حاضر یک نکته مشترک در همه فیلم های کلبر وجود دارد: قصیده سرزمین ها و مکان های فراموش شده ، محکوم به ناپدید شدن ، که دوام خود را مدیون سرسختی و عشق کسانی هستند که در آنها زندگی می کنند. . مردم باکوراو نامی ندارند و این همان چیزی است که به آنها می گویند: "مردم باکوراو". محروم ، تغییر نام داده شده ، آنها هنوز هم شکلی خاص از افتخار و چند اسلحه به سختی زنگ زده دارند ، که به زودی با بزرگترین ستونها - که به صورت هماهنگ روی صحنه می روند - استفاده می کنند. این همان چیزی است که فیلم را منحصر به فرد می کند: الیاف اجتماعی و ریتم کاذب پنبه ای ، در نهایت بسیار برزیلی ، روی یک لایه دوم قرار می گیرد ، غیر منتظره و خشمگین ، که صریحاً پژواک جان کارپنتر و دیگران است. سپس مسئله حمله ، پشت درهای بسته ، مقاومت و مصنوعی است که فضا-زمان را پاره می کند. این در مورد دفن وحشت با وسایل موجود است ، در حالی که اعتقاد داریم دوباره زنده خواهد شد. و این در مورد امید است ، با وجود همه چیز. زیرا "باکورا" ، چه آخرین اتوبوس باشد ، چه یک دهکده فراموش شده یا فیلم مندونسا فیلیو و دورنل ، همیشه به یک تعریف مشترک پاسخ می دهد: فانوس دریایی که با وجود رنج و درد می کشد ، تا شب برزیل روشن شود.
